Een eerste blog…vanuit de Filipijnen! Wat onwerkelijk…maar ook zeker realiteit als we om ons heen kijken! Het is bijzonder om na zo’n lang traject dan ook echt daadwerkelijk in het land te zijn waar we gaan wonen en werken. Om in enkele weken tijd een eerste kennismaking te hebben met het land, cultuur, gewoontes, mensen en ook met (projecten, gemeentes en kerken) van ABCCOP waarvoor en waarmee we zullen gaan werken. Inmiddels hebben we een eerste week achter de rug. Een week die was bedoeld om te wennen aan het feit dat eigenlijk alles anders is dan ‘thuis’ in Nederland en verder kennis te maken met land en cultuur. Wat is het een zegen dat dat ‘wennen’ tot nu toe erg goed mag gaan. De bijzonder grote Filipijnse gastvrijheid heeft daar ook zeker aan bijgedragen!

Bezoek ASHTEC

De dag na de lange heenreis (in totaal bijna 30 uur, met ongeveer 15 vlieguren) was het even heerlijk bijkomen in een fijn guesthouse in Manilla. Het feit dat we in een miljoenenstad (16 miljoen) waren, was eigenlijk niet te merken. Vervolgens zijn we van vrijdag tot dinsdag te gast geweest bij ASHTEC (school voor vakonderwijs) waar William in 2010 vrijwilligerswerk heeft gedaan. Deze school ligt ongeveer 2 uur van Manilla vandaan. Wat kregen we daar een warm welkom! Met open armen, zingen, muziek, maaltijd en blijdschap werden we onthaald. En dat is zeker typerend van hoe we de afgelopen week hebben ervaren. Natuurlijk is er veel waaraan je moet wennen. Alleen de warmte is al heel anders dan in Nederland. We dachten met de warmte die er in Nederland was, alvast een beetje gewend te zijn, maar toch blijkt het hier heel anders te zijn, warm, niet persé hele hoge temperaturen, maar wel heel vochtig omdat het hier regenseizoen is en het geregeld plenst van de regen. Verder start je natuurlijk met een tijdsverschil van 6 uur, waardoor de jetlag ervoor zorgt dat je ’s nachts klaarwakker bent 😊. Gelukkig was dat snel over en Misha was degene die er het minst last van had! En dan het eten… ze eten hier het liefst drie keer per dag een warme maaltijd met op stip nummer 1: rijst! Gelukkig kennen ze ons westerlingen wel en kregen wij ook regelmatig wat anders voorgeschoteld. En omdat de Filipijnen behoorlijk wat Amerikaanse invloeden heeft, tieren de fastfoodketens hier ook welig. Dus… een bezoek aan de grote gele M behoort ook tot de mogelijkheden. We zijn de afgelopen dagen veel rondgereden en dat is zeker niet saai…. Alleen al uit het autoraampje kijken zorgt voor heel veel indrukken, dat beeld glijdt trouwens langzaam voorbij, want het is onderweg meestal érg druk! Aan gescheiden rijbanen en vluchtstroken doen ze hier niet, zodra ze denken dat de auto er doorheen past, doen ze dat ook en eigenlijk gaat het nog altijd goed ook. We hebben heel wat uurtjes in de auto doorgebracht, op bezoek bij bekenden, naar een mooi plekje bij de rivier, naar een plastic-recycle-project enz. De tijd die we met de Filipino’s in de auto doorbrengen, is ook goed voor gesprekken over het leren kennen van alle gewoontes en gebruiken hier. Want het verschil tussen westerlingen en Aziaten is groot!

Schoolopening

Afgelopen maandag waren we getuige van een bijzonder feit. Na twee jaar lockdown door de pandemie gingen de scholen weer voor het eerst op grote schaal open, zo ook de ASHTEC school. Twee jaar lang thuisonderwijs en nu weer live… Dan stoppen wij maar snel met klagen.. De lockdown in de Filipijnen is één van de strengste ter wereld geweest en de gevolgen daarvan (zeker ook voor jeugd) zijn groot. Waarschijnlijk zullen wij in ons werk hier daar ook mee te maken gaan krijgen.
Het heeft ook grote economische impact gehad. Want waar aan de ene kant (zeker in Manilla) er welvaart is, is de armoede in dit land groot. En als dan de eerste keer een bedelend kind bij de auto staat, is dat behoorlijk confronterend…. Ook dat is hier helaas de realiteit.

Misha

En ja, dan Misha, hoe vindt hij het allemaal eigenlijk? Met Misha gaat het gelukkig goed! En daar zijn we erg dankbaar voor. Over de warmte horen we hem eigenlijk niet, het eten (wat best wennen is) compenseren we met bananen 😉, die vindt hij veeeel lekkerder dan in Nederland! En het leukste vond hij, dat je ze dus hier gewoon écht aan de boom ziet hangen! De lange autoritten gebruikt hij lekker voor een slaapje en zijn eerste woordjes Tagalog (Filipijns) en Engels zijn een feit! Wat wel wennen is, is dat hij vaak enorm in het middelpunt van de belangstelling staat. Hij is het enige blonde kindje hier en ze vinden dat overal zó leuk en interessant, ze willen hem graag aanraken en oppakken, maar ja…voor dit Nederlandse mannetje is dat dan weer een beetje té. Dus vaak is hij ‘very shy’, al gaat het steeds beter als hij de mensen wat langer kent en een high five gaat dan vaak prima!

Inmiddels zijn we na ons bezoek aan de school weer terug in Manilla. Het tweede deel van deze reis zullen we kennismaken met ABCCOP en de kerken/projecten. Dat is ook iets waar we naar uit zien. Het is fijn dat we door deze reis alvast de mensen kunnen spreken waarmee we straks gaan samen werken en  projecten kunnen bezoeken wat iets van hun werk laat zien. We houden jullie op de hoogte. En voor nu…alle eer aan God die tot nu toe zo goed voor ons heeft willen zijn!

Met tropische groet van ons uit een regenachtig Manilla!

(voor meer foto’s zie fotogalerij onderaan pagina Actueel)