“Home is where the heart is” – thuis is waar je hart is
“En…. is het weer fijn om thuis te zijn?”, een vraag die deze dagen vaak aan ons gesteld wordt. We zijn inderdaad weer thuis. Na drie maanden in een prachtig landhuis op een beboste heuvel in Engeland te hebben gewoond, is dan nu weer het vertrouwde dijkhuis aan de Oosterschelde ons thuis. En toch…. Als we kijken naar bovenstaande spreuk, zijn we niet helemaal thuis nu hier in Krabbendijke. Thuis is waar je hart is… jazeker, ons hart is hier bij ons bekende thuis in Nederland, in je eigen huis, weer in de buurt van familie en vrienden, maar ons hart is ook nog in Engeland of met mensen meegereisd naar andere bestemmingen. Het is een afspiegeling van onze toekomst: mensen leren kennen, weer afscheid nemen en weer nieuwe mensen leren kennen. Het waren tien weken met mooie ontmoetingen met mensen die hetzelfde verlangen delen om te werken in Gods Koninkrijk! Dat maakte deze periode, naast de waardevolle en leerzame inhoud van de EnRoute cursus zelf, heel bijzonder!
En dan de cursus zelf… Tien weken lang elke dag allerlei onderwerpen die langskomen. Dagelijks werd onze ‘gereedschapskist’ gevuld. De komende tijd zullen we soms aarzelend, soms doelgericht in die kist naar tools ‘grijpen’ om ze weer es van dichtbij te bekijken. Om dan te realiseren wat al deze theorie in de praktijk nu eigenlijk betekent! Het kan zomaar zijn dat in die praktijk mensen tegen je liegen. In onze (christelijke) cultuur onacceptabel. Maar graaiend in onze gereedschapskist denken we terug aan de les over ‘verschillende waardes in culturen’: eerlijkheid staat in onze cultuur als waarde bovenaan, maar misschien is dat in die andere cultuur wel ‘eer’ en als eer belangrijker is dan eerlijkheid…zullen mensen liegen om de ‘eer’ te behouden, of wat denk je van je doel ‘overleven’ dan is ‘steel niet’ onderschikt daaraan en wordt er gestolen… Oordeel niet té snel, probeer erachter te komen waaróm mensen iets op een bepaalde manier doen! Nog een voorbeeld uit de praktijk van dichter bij huis: onze Misha… hij gaat door allerlei veranderingen heen, wat doet dat met een kind? Hij woont straks lange tijd in een ander land, wordt een zogezegd TCK (third culture kid). Anders dan andere kinderen en om terug te komen op de spreuk ‘home is where the heart is’, dat zal hij gaan ervaren… is dat Nederland waar hij is geboren? Is dat straks de Filipijnen waar hij woont? Ook daar hebben we hele mooie les en training over gevolgd en boekentips over gehad. Ja, de tien weken zijn voorbij, maar het leren is nog maar net begonnen!
Je begrijpt, we zijn terug in Nederland, maar ons hoofd zweeft nog wat rond met al die ervaringen, lessen en ontmoetingen. Toch is echt wel duidelijk; ons leven is 100% anders geworden. Een paar maanden terug nog beiden een baan in het onderwijs, je taken in de kerk, Misha naar school enz. En nu volop in voorbereiding voor het missiewerk. Aan de ene kant erg spannend, hoe zal het gaan? Straks moeten we echt afscheid gaan nemen van familie en vrienden. Hoe ziet je leven er daarna uit? Het zal geen makkelijk leven zijn. Achter Jezus aangaan is: kruis dragen! Toch is er ook het vertrouwen: het is goed. Zoals ook in één van de lessen naar voren kwam: het is elke keer ‘ja zeggen’ tegen de volgende stap – met God!
Nog een laatste les, gegeven door een vrouw die in meer dan 70 landen was geweest om te dienen. Ze had de meest verschrikkelijke en meest bijzondere dingen meegemaakt (van het neergeschoten worden van de persoon waarmee ze stond te praten tot directe genezing op het gebed) en toch was haar boodschap eenvoudig en voor iedereen: ‘En alles wat u doet met woorden of met daden, doe dat alles in de Naam van de Heere Jezus, terwijl u God en de Vader dankt door Hem (…)En alles wat u doet, doe dat van harte, als voor de Heere en niet voor mensen (….) want u dient de Heere Christus’ (Kol. 3:17,23,24) En álles wat u doet of dat nou missiewerk is, of lesgeven, of de wc poetsen, of zorgen voor je familie of bidden voor mensen in nood ….wat dan ook: doe het voor de Heere en dan dien je Hem! En over die wc: haar motto was: wélke wc wáar ter wereld dan ook: ik laat hem schoner achter (voor degene die na mij komt), dan dat ik hem heb aangetroffen. Je snapt, dát voorbeeld van dienen in de praktijk zijn we niet vergeten! En nu de vraag aan jou….hoe dien jij…??
